Eb

Ik trek mij terug en wacht.
Dit is de tijd die niet verloren gaat:
iedre minuut zet zich in toekomst om.
Ik ben een oceaan van wachten,
waterdun omhult door 't ogenblik.
Zuigend eb van het gemoed,
dat de minuten trekt
en dat de vloeddiep in zijn duisternis bereidt.
Er is geen tijd. Of is er niets dan tijd?

- Gedicht: M. Vasalis, Foto: Bieke -