dinsdag 6 oktober 2009

Scheuren onder de loep


Ik voel hoe ik mezelf aan stukken scheur
gespleten door het onmogelijke van de wil,

Daar vliegt al een hand
reikend naar een warme thuis
Benen afgehakt als ware het kippenlijven
hollen verder
Vinger des oordeel, afgerukt,
omhelsende armen ter bescherming volgen
Nu de beurt aan het hoofd,
zich ondertussen nog steeds zorgen makend,
belandt met een mooie boog vijf meter verder
Mijn keel waar talloze emoties woordeloos blijven steken
als laatste genekt.
Neem de rest ook maar, ik heb het niet meer nodig
Maar scheur mijn van liefde kloppend hart eruit
en geef het me
als was het de druppel en me het dierbaarst,
doch niet wetend wat ik ermee moet.

Help wil ik schreeuwen zonder stem,
ik heb geen handen om voor mijn afwezige ogen te slaan
mijn maag keert om en tranen stromen
over mijn gezichtloze gezicht
ik kan deze gruwel niet eens aan.

Kom liefste, luister naar mijn geluidloze kreten,
aanschouw hoe ik me lichaamloos aan je vastklamp
en verzamel me in je lepel.

- Gedicht: Bieke -